Nie dziwię, że - jak piszesz - nie masz parcia na proces korekty płci. Nie musisz mieć. Może wcale Ci nie jest potrzebny, bo może być tak, że jesteś np. osobą bigenderowaą i równie dobrze będziesz odnajdywać się w roli męskiej, jak i żeńskiej. A może wcale nie jest Ci potrzeby teraz, ale będzie potrzebny w przyszłości... Może. To Ty o tym decydujesz.
Ja wiem z doświadczenia, że czasami trzeba przejść długą drogę, by odkryć siebie. Pocieszające jest to, że nie bierzemy udziału w wyścigach i każdy moment na odkrycie siebie i decyzję, co dalej jest dobry
. To pierwsze brzmi dla mnie zbyt ciężko, wręcz surowo – jak coś, co budzi wstyd 
. A crossdresser... kojarzy mi się z bardzo szerokim pojęciem, często obejmującym osoby, które zakładają np. rajstopy na nieogolone ciało, bez dbałości o całość wyglądu 
. A ja naprawdę się staram – dbam o stylizację, makijaż, szczegóły 
. Chcę wyglądać jak kobieta, czuć się jak ona, a nie po prostu przebrać się.
. Nazywam ją Majka 
. Najbliżej mi do bigender – na co dzień jestem facetem, ale Majka to też ja, tylko w innej odsłonie 
. I chcę mieć przestrzeń, żeby nią być – bez wstydu, z czułością 
.
Ja też nie toleruje u sievir bylejakości. Dla mnie to ważne by być "kompletną", zadowoloną z siebie, swojego wyglądu, wtedy gdy mogę być Sylwią.
