Hej,

Przejrzałam forum i nie znalazłam podobnego wątku, choć może się okazać że zrobiłam to zbyt pobieżnie.

Skąd pomysł na Wasze kobiece imiona? Wybierałyście coś podobnie brzmiącego do Waszego męskiego odpowiednika czy wręcz przeciwnie? Szukałyście inspiracji w życiu codziennym a może w szeroko pojętej sztuce? Dopasowanie nastąpiło dopiero gdy pierwszy raz ujrzałyście się w lustrze czy może była to już od dawna przemyślana decyzja? A może to Wasi bliscy Was zainspirowali? A może było jeszcze inaczej?

W moim przypadku to pomysł partnerki, osobiście skłaniałam się ku innej opcji, ale kiedy zobaczyła mnie w przebraniu i sensualnie szepnęła mi do uszka imię "Sylwia", nie było już odwrotu.

Te osoby które były na starym forum mogły dogrzebać się że moim pierwotnym imieniem było Sylwia. Skąd? Nie mam pojęcia. Takie mi się spodobało. Jednakże moja partnerka miała złe doświadczenia z kimś o tym imieniu wiec zmieniłam. Slivia to bohaterka z serii komiksowej Jeana Van Hamme'a i Grzegorza Rosińskiego pod tytułem Thorgal. Pewnie niektórzy kojarzą "... Slivia czarodziejka, Slivia która nigdy nie umiera". Obecnie to już nie tylko nick czy pseudonim, ale moje imię wpisane do dokumentów.

Pamietam. Stalam wtedy w korku. Swiecilo ladne slonce i przyszlo olsnienie. Bozia osob trans przyslala mi imie - Katarzyna

Kilka lat temu razem z żoną grałam w grę komputerową Wiedźmin 3 był tam właśnie wątek osoby trans o imieniu Elichart. Moja żona kiedy jej powiedziałam o sobie od razu skojarzyła mnie właśnie z Elichart. Zdrobniale mówi do mnie Eli

Moje imię nieświadomie nadała mi Żona. Od lat, nie wiedząc wcześniej o mojej alternatywnej stronie, wracając do domu często mówi, cytując tekst z Sexmisji: "Dzień dobry, zastałam Jolkę?". No i pomyślałem, że ok, może być Jolka.

Witam - imię moje nadała (bezwiednie) córka moja Monika

Wiele razy słyszałam od moich rodziców historię o tym, że gdyby była dziewczynka, to byłaby Ania, podobno mój ojciec wręcz nie dopuszczał do głosu jakiejkolwiek innej opcji. No i tak zakodowałam sobie w głowie że kobieca wersja mnie która gdzieś tam sobie żyje w równoległym wszechświecie po prostu tak ma na imię i tyle.

Przez chwilę chciałam być Natalią, gdzieniegdzie istnieją w internecie spam-konta założone przeze mnie na takie imię. Ale ostatecznie stwierdziłam że to imię jest za ładne dla mnie i zamiast tego rezerwuję je dla swojej córki jeśli kiedykolwiek będę ją mieć

O dziwo Marlena nie jest moim ulubionym imieniem żeńskim. Bardzo lubię imiona: Ania, Kasia, Monika. Ale za bardzo się kojarzyły. W moim męskim życiu Ania i Kasia to były wielkie nieodwzajemnione miłości. Monika była pierwszą dziewczyną, z którą wiążą się wspaniałe, intymne wspomnienia... a potem wielkie rozczarowanie.

Z imieniem Marlena wyszło spontanicznie i zaakceptowałam to od razu

Moja starsza kuzynka nazywała mnie tak za szczenięcych lat

Hmmmm... imię Klaudia zawsze mi się podobało (tak samo jak Gabriela)