Dbamy o swoje paznokcie, włosy, skórę, garderobę żeby ładnie wyglądać, a o czymś tak ważnym jak zdrowie psychiczne zapominamy.
Świadomość tego kim jesteśmy, jak się postrzegamy, czy nam dobrze ze sobą jest ogromnie ważna i ma mnóstwo przełożeń na nasze codzienne życie, jak i podświadomość. Dlatego jeśli nie radzimy sobie, potrzebujemy obiektywnego poglądu albo po prostu chcemy dowiedzieć się czegoś więcej o sobie i co tak naprawdę siedzi w nas to pójście do specjalisty nie jest niczym złym, a wręcz wskazane. żadna rozmowa ze znajomymi, pogaduchy na forum czy innych portalach, serwerach itd nie zastąpią nam fachowej pomocy dlatego nie zapominajmy o sobie i nie bójmy/wstydźmy się poprosić o nią poprosić.

Niestety z psychologiem obeznanym w temacie jest pewien problem. To znaczy jest ich bardzo niewiele. Na studiach psychologicznych albo nie uczy się w ogóle na ten temat albo wiedza jest mocna przestarzała. O ile wiem chlubnym wyjątkiem jest Uniwersytet Śląski gdzie w ramach fakultetu można sporo się dowiedzieć od naprawdę dobrego fachowca. Oczywiście są NGO-sy które działają w tym środowisku wiec siłą powinni mieć fachowców. Doraźną pomoc oczywiście można od psychologa uzyskać ale jeżeli ktoś ma rzeczywiście problem z akceptacją samego siebie jako osoby trans lub inne poważne problem psychiczne to krąg fachowców jeszcze bardziej się zawęża. Do tego trzeba psychoterapeuty który wie jak z taka osobą pracować. Dodatkowo nie każdy nurt psychoterapeutyczny uznaje istnienie osób transpłciowych wiec jeszcze jest trudniej. Może się na przykład okazać, że psychoterapeuta będzie wmawiał takiej "ofierze" że to wina apodyktycznej matki lub na przykład braku męskiego wzorca. Co jest oczywistą bzdurą.

Jeżeli wybieracie się do fachowca należy sprawdzić:
- czy ma dyplom psychologa - poprosić o okazanie dyplomu,
- sprawdzić w jakim nurcie pracuje psychoterapeuta - nie polecam psychodynamicznych i psychoanalitcznych,
- sprawdzić czy jest polecany przez kościół katolicki - jeżeli jest, to uciekać, bo może zastosować zabronioną w większości krajów terapię konwersyjną,
- sprawdzić czy jest certyfikowanym psychoterapeutą - jakie towarzystwo wydało certyfikat i na ich stronie sprawdzić czy jest tam jego nazwisko,
- przeglądnąć opinie w Internecie - najlepiej na stronach dla trans.

Prawdziwy psycholog czy psychoterapeuta wie że w tej branży nie ma porządnych uregulowań prawnych i nie obrazi się jak poprosicie go o "wylegitymowanie się"
Pamiętajcie tu chodzi o wasze zdrowie a szarlatan może w nim mocno namieszać.

Zgadzam się, ze nic nie jest łatwe. A jak się mieszka w jakiejś mniejszej miejscowości to już w ogóle. Ale bardzo ważne, i w sumie to miało najbardziej wybrzmieć w moim pierwszym poście, jest to aby w ogóle podjąć tą próbę pomocy sobie.
Może się nam wydawać, że jesteśmy mocne, twarde i ogarnięte ale prawda jest taka, że nawet najsilniejsi ludzie świata też proszą o pomoc w sprawie swojego zdrowia psychicznego bo czasami po prostu samemu się nie da.
A jak uda się nam zapanować nad głową to i wiele innych drzwi może nam się otworzyć

Aniu oczywiście masz racje jak się mieszka w małej miejscowości jest trudniej, ale nie jest to nie możliwe, wielu specjalistów zgadza się na spotkanie online.
Czasami w natłoku wątpliwej jakość informacji które można znaleźć w sieci ludzie się gubią i już nie wiedzą jak to jest. Specjalista może pewne spraw uporządkować zgodnie z najnowszą wiedzą oraz znaleźć przyczyny ewentualnych trudności bo jak wiemy nic nie dzieje się bez przyczyny.
Wiem że "każda myszka swój ogonek chwali" ale wiem tylko o psychoterapii poznawczo-behawioralna która ma opracowane metody (protokół) postępowania z osobami transpłciowymi, reszta nie słyszałam by pochyliła się specjalnie nad takimi osobami i opracowała metody postępowania.

Chyba jedną z niewielu dobrych rzeczy po pandemii jest to , że dostęp do usług online bardzo się rozszerzył. Mam też wrażenie, że niektórzy w końcu się zreflektowali i już nie tylko kontakt osobisty ale właśnie i online co dla wielu jest jedyną opcją i to jest na plus. Szkoda, że do tego wniosku było trzeba globalnej zapaści

Lata 60-70 to był horror ,na takie jak my były polowania na ulicach ,"Gitowcy" stali w bramach i zaczynali polowania ,później katowali do utraty przytomności. Psychologowie mieli od górnie przekonywać ,że jesteś chora i trzeba się leczyć (izolacja i prochy ,fizyczne przekonywanie o twojej spaczności (kościół ,MO ,ORMO itp.).
Więc moje spojrzenie na psychologię/psychiatrię pod tym kątem jest Ciągle w powijakach i w niewierze ,że ktoś mi pomoże być sobą .Wyjdziesz z gabinetu z optymistycznymi wiadomościami (hormony ,wsparcie .operacja ,zmiana dowodu) a za drzwiami słychać śmiech nad kolejnym dziwolągiem . Mimo wszystko życzę powodzenia w dążności do celu (pod prąd całe życie) - M.

monika56 pisze: 27 wrz 2024, 19:02 Lata 60-70 to był horror ,na takie jak my były polowania na ulicach ,"Gitowcy" stali w bramach i zaczynali polowania ,później katowali do utraty przytomności. Psychologowie mieli od górnie przekonywać ,że jesteś chora i trzeba się leczyć (izolacja i prochy ,fizyczne przekonywanie o twojej spaczności (kościół ,MO ,ORMO itp.).
Więc moje spojrzenie na psychologię/psychiatrię pod tym kątem jest Ciągle w powijakach i w niewierze ,że ktoś mi pomoże być sobą .Wyjdziesz z gabinetu z optymistycznymi wiadomościami (hormony ,wsparcie .operacja ,zmiana dowodu) a za drzwiami słychać śmiech nad kolejnym dziwolągiem . Mimo wszystko życzę powodzenia w dążności do celu (pod prąd całe życie) - M.

Bardzo przykro się czyta co napisałaś. Miej jednak na uwadze, że lata 60/70 byly już trochę czasu temu. Duża część specjalistów do których można dzisiaj trafić nawet wtedy nie była na świecie, a ci co byli to raczej dzieci. Dodatkowo nauka idzie do przodu. Jest wiele przykładów gdzie jeszcze parę lat temu jakaś choroba była wyrokiem śmierci, a dzisiaj można z nią skutecznie walczyć. Czy mówię, że jest idealnie? Nie, bo nigdy nie będzie ale jest coraz lepiej. Trzeba walczyć o zmianę podejścia to psychiatrii, psychologi, psychoterapii i nie tylko w aspekcie "trans" a ogólnie. Depresja, anoreksja i wiele innych chorób zabija tysiące ludzi bo ludzie uważają, że pojęcie do specjalisty "psych" to coś najgorszego.

monika56 pisze: 27 wrz 2024, 19:02 Więc moje spojrzenie na psychologię/psychiatrię pod tym kątem jest Ciągle w powijakach i w niewierze ,że ktoś mi pomoże być sobą .Wyjdziesz z gabinetu z optymistycznymi wiadomościami (hormony ,wsparcie .operacja ,zmiana dowodu) a za drzwiami słychać śmiech nad kolejnym dziwolągiem . Mimo wszystko życzę powodzenia w dążności do celu (pod prąd całe życie) - M.

Bardzo mnie zabolało twierdzenie mówiące o śmiechu po wyjściu klienta. Nie śmiejemy się. Podczas gdy klient opowiada o sobie dobry psycholog czy psychoterapeuta wczuwa się w klienta a jednocześnie jest nadal sobą. To bardzo dziwny stan bo czując podobnie jednocześnie, analizuje jak w świetle wiedzy mogła bym pomóc. Czasami to wczuwanie staje się wręcz zabawne bo klient może zauważyć jak przyjmuje za klientem tą samą pozycje. Robię to całkiem nieświadomie, ale to oznacza pewne połączenie z klientem. Jeżeli sesja dotyczyła rzeczy ważnych i mało zabawnych to ostania rzeczą na jaka mam ochotę jest śmiech. Oczywiście jestem nauczona jak się z tego otrząsnąć ale nadal ni jak nie jest mi do śmiechu. To jest moja praca którą wykonuje z pasją a problemy klienta jakie one by nie były, nie są dla niego i dla mnie śmieszne bo stanowią realny problem klienta.

Pisze klienta, bo w gabinecie psychologa jest klient.

Dzięki za zrozumienie - jednak są wyjątki ,ale może to pech ,albo lata nie te ........... Buziaki

po murzyńsku nie czytam ,ale wiem że chcesz mam coś udowodnić